winien, winna, winno
Wielki słownik ortograficzny PWN*
nie winien, nie win•na, nie win•no (czegoś: przestępstwa, pieniędzy)
winien, win•na, win•no (powinien, powinna, powinno); win•ni, win•ne
Słownik języka polskiego PWN*
winien I, winna I, winno I
1. «mający do spłacenia należność, dług»
2. «mający jakieś zobowiązanie wobec kogoś lub zawdzięczający coś komuś, czemuś»
winien III, winna III, winno III
1. «jest pożądane, konieczne, żeby ktoś coś zrobił, np. Winieneś jej pomóc.»
2. «jest wskazane, żeby jakaś osoba, rzecz lub jakieś wydarzenie spełniały określone warunki, np. Formularze winny być wypełniane czytelnie.»